VCM Oktober_converted.pdf OK

SUPPLY CHAIN SUSTAINABILITY

keuzes maakt. Tegenwoordig kun je je het bijvoorbeeld echt niet meer permitteren dat je samenwerkt met partijen uit verre oorden die weliswaar heel goedkoop kunnen leveren, maar er twijfelachtige praktijken op het vlak van kinderarbeid op nahouden.” Wetgeving drijft druk op De ‘sense of urgency’ om werk te maken van een sustaina ble value chain is in elk geval hoger dan ooit. Overal ter wereld verlangen regelgevers steeds meer van bedrijven dat ze hun verantwoordelijkheid binnen hun waardeketen opne men. Zo verplicht de CS3D-wetgeving, die in mei 2024 werd goedgekeurd, bedrijven in Europa om een robuust manage mentsysteem te hebben. Dat moet in staat zijn de risico’s in de value chain te identificeren, te voorkomen en te mitigeren. “Tegen 2027 moeten bedrijven met meer dan 5.000 mede werkers en een omzet van meer dan 1.500 miljoen euro zo’n systeem in huis hebben. In 2028 zijn de bedrijven met meer dan 3.000 medewerkers en een wereldwijde omzet van meer dan 900 miljoen aan de beurt. Vanaf 2029 zal ook de rest moeten volgen.” Volgens de CSRD-wetgeving, die sinds begin 2023 van kracht is, moeten bedrijven bovendien jaarlijks op een transparante manier kunnen rapporteren over hun duurzaamheidsbeleid en -resultaten. Dat heeft niet enkel betrekking op je eigen activiteiten, maar ook op die van je upstream- en downstream partners. Wil je de doelstellingen bereiken, dan moet je er dus ook je partners nauw bij betrekken om de ecologische impact van de producten die je in de markt zet te verminderen.” Toegegeven, samen met je partners een sustainable value chain opzetten is niet makkelijk. Zo blijkt ook uit een recente studie van PwC rond de Corporate Sustainability Reporting Directive. “Uit dat onderzoek kwam naar voren dat de supply chain een van de meest uitdagende onderdelen is als je aan de CSRD-vereisten wil tegemoetkomen”, vertelt Colin Metzler. “Dat komt vooral omdat je vaak slechts een beperkte hoeveel heid data van je businesspartners hebt. Bovendien zitten de risico’s en opportuniteiten vaak diep in de value chain verscho len, bij de tier 3- of 4-leveranciers. Niet alleen is het moeilijk om daar een goed zicht op te krijgen, het is ook niet eenvou dig om die partijen op een effectieve manier te managen. Dat organisaties vaak complexe value chains hebben die zich over de hele wereld uitstrekken, helpt natuurlijk ook niet.” Een mooi voorbeeld van de steeds grotere uitdagingen, is dat steeds meer bedrijven hun scope 3-emissies gaan aanpakken en erover rapporteren.

“De ‘sense of urgency’ om werk te maken van een sustainable value chain is hoger dan ooit.” Duurzame partnerships op een slimme manier creëren Volgens Colin Metzler is het belangrijk een goed proces te ontwikkelen om de risico’s en opportuniteiten in je value chain zo goed mogelijk te kunnen identificeren en aan te pakken. “Dat zal je ook helpen om goede keuzes te maken”, C. Metzler: “De scope 1- en scope 2-emissies hebben veel orga nisaties al goed in beeld. Het blijkt evenwel minder evident om de juiste data te verkrijgen en concrete doelstellingen te bepa len op het vlak van scope 3-emissies, die de indirecte emissies in je value chain omvatten. Dat komt omdat je als bedrijf die emissies maar in zeer beperkte mate zelf kunt beïnvloeden. Ook in dat opzicht hebben bedrijven er alle baat bij de banden met hun businesspartners aan te halen en meer data te delen, zodat ze een beter zicht krijgen op de CO2-emissies van de producten en services die ze aankopen. Op die manier zullen ze er ook beter in slagen doelstellingen op dat vlak te stellen en daaraan te werken.” weet hij. “Want als je duizenden leveranciers hebt, kun je nooit met hen allemaal hetzelfde engagement aangaan. Daarom moet je pragmatische engageringsmethodes ontwikkelen om op een slimme en kostenefficiënte manier je partnerships op te zetten.” Je kunt bijvoorbeeld standaardclausules of een gedragscode voor leveranciers in je contracten meenemen. Heb je voor bepaalde leveranciers grotere risico’s geïdentificeerd, dan kun je hen vragenlijsten opsturen om meer inzicht te krij gen in de manier waarop de geïdentificeerde risico’s worden beheerd. Ook zinvol is het om steeds naar de nodige certifica ten te vragen. Je meest kritische leveranciers en leveranciers waar heel grote risico’s aan zijn verbonden – bijvoorbeeld omdat ze in een ‘high risk’ land liggen – kun je uiteraard ook

13

VALUE CHAIN MANAGEMENT -OKTOBER 2024